Twee Eindhovense beroepsrenners met gemengde gevoelens
Hans Dekkers mengt zich ook bij de professionals al in het echte sprintgeweld
Na een teleurstellende Tour de France reed Remmert Wielinga op het NK tijdrijden in Bergeijk een van zijn eerste wedstrijden (foto’s Theo van Sambeek)
Als het wegseizoen 2004 van de beroepswielrenners alweer een heel eind is gevorderd en de Giro d’Italia eenmaal aan de gang is, zijn de machtsverhoudingen in het profpeloton voor een groot deel bekend. Het peloton veranderde flink van kleur en samenstelling. Oude sponsors kozen voor een nieuwe outfit maar vertrouwde renners en nieuwe sponsors zorgen voor een frisse wind. Bij Rabobank werd Erik Breukink de nieuwe ploegleider. Wat het rennersteam betreft bleef in de oranje-blauwe brigade veel bij het oude. Eindhovenaar Hans Dekkers maakte de opstap van de beloftenploeg naar de grote profploeg. Stadgenoot Remmert Wielinga maakt evenals vorig seizoen weer deel uit van het vaandelteam van Nederlands grootste profploeg. De beide jonge Eindhovenaren kijken met gemengde gevoelens vooruit naar de voortzetting van de competitie.
(door Piet Gijsbers)
In de aanloop naar de Tour de France zorgde Remmert Wielinga vorig jaar voor enkele veel hoop gevende resultaten. De toen 25-jarige coureur uit Eindhoven klom in de Dauphiné Libéré in het spoor van de grote wielernamen over cols als de Télégraphe en de Galibier. De prestaties van Wielinga sprongen bij de ploegleiding van Rabobank en bij alle volgers zodanig in het oog dat hij begin juli zijn debuut mocht maken in ’s werelds grootste wielerspektakel. De Tour werd echter een grote deceptie voor de debutant. Achteraf bezien werd er wellicht toch iets te veel van hem gevergd en werd hij te snel de klimmer geacht waarop Nederland zit te wachten. Zijn rijpingsproces is nog in volle gang. Zijn beste jaren moeten nog komen. Maar dat rijpingsproces stagneert nu al enige tijd vanwege een lastige blessure. In de aanloop naar het nieuwe wegseizoen trainde Wielinga in december in zijn eentje op Lanzarote, ging met de Rabobankploeg op trainingskampen in Spanje en Italië en had volop zin in de eerste wedstrijden in het zuiden. Het eerste trainingskamp verliep voor hem niet bijster goed. Zijn relaas: “Ik viel samen met Jan Boven, Erik Dekker, Hans Dekkers en Grischa Niermann. In een lichte afdaling aan de voet van een col bleek een bocht erg glad te zijn en gingen we onderuit. Ik kwam daarbij op mijn rechterkant terecht. Ik vreesde even voor een sleutelbeenbreuk vanwege de pijn, maar na een snel onderzoek door onze ploegarts Geert Leinders, die gelukkig in de auto achter de groep reed, bleek het meer dan waarschijnlijk om uitsluitend kneuzingen te gaan. Gelukkig werden in het ziekenhuis geen breuken geconstateerd.”
Het zou voor Wielinga niet enkel bij die malheur blijven. In januari verhuisde hij, om zich nog beter te kunnen voorbereiden op het grote werk, naar Monaco. Zijn ouders hielpen hem met het inrichten van zijn nieuwe onderkomen in Monte Carlo, een appartement met een balkon met schitterend uitzicht op de Middellandse Zee. Op de prachtige colletjes in de omgeving kon hij rustig trainen met andere coureurs die daar wonen, zoals Vinokourov en Axel Merckx. Dat zag er allemaal rooskleurig uit. In de door zijn ploeggenoot Oscar Freire gewonnen 2de etappe van de Challenge Illes Balears maakte Wielinga op Mallorca zijn wedstrijdseizoendebuut. In de laatste etappe van die vierdaagse rittenkoers kreeg hij last van dezelfde knie die ook een jaar eerder al had opgespeeld. Het leek hem en de ploeg daarom beter om niet te starten in de Ronde van de Middellandse Zee. Een Amerikaanse arts in Monaco voerde een MRI scan uit om de oorzaak van de klachten goed te kunnen vaststellen. Het zou het begin worden van een lijdensweg in het voorjaar.
Najaar
Februari was nog niet eens voorbij en Wielinga zat al flink in de lappenmand. Een peesschede ontsteking bleek de boosdoener. Precies dezelfde tendinitus die hem ook vorig jaar trof, op exact dezelfde plaats aan de bovenkant van het rechter kuitbeen. Voor behandeling en herstel keerde hij een paar weken naar zijn ouderlijk huis in het gehucht Riel bij Eindhoven terug en volgde met pijn in het hart de klassiekers op tv. Nu richt de Rabobankprof zich noodgedwongen maar op het najaar met de Ronde van Spanje en de mondiale titelstrijd in Verona als hoogtepunten. “Ik wil nu echt rust en een echt herstel. Dat is beter dan aanmodderen en de zaak weer forceren. Sportieve doelen stel ik me daarom niet. Kijk, vorig jaar is het allemaal heel erg tegengevallen, vooral als je kijkt naar mijn prestaties in de Dauphiné, een aantal weken voor de Tour. Ik kon mannen als Armstrong, Mayo en Millar als een van de weinigen volgen in de bergen, maar helaas kon ik die lijn niet vasthouden tot de Tour. Ik had ook een heel erg smalle voorbereiding achter de rug, omdat ik nog geen zes weken aan het trainen was in verband met eenzelfde soort knieprobleem als waar ik nu mee sukkel! Nu hoop ik gewoon op tijd fit te zijn om nog iets van mijn najaar te kunnen maken. Vooral de Vuelta heeft mijn aandacht. Ik heb op papier al heel wat ritten bestudeerd en weet dat de Vuelta mij moet liggen. Ik heb me laten vertellen dat het ook allemaal niet zo hectisch is als tijdens de Tour en daar ligt toch mijn zwakke punt. Ik zal nooit een wringer worden! Daarnaast wil ik me ook graag laten zien in de Ronde van Lombardije. Een parcours dat ik op mijn duimpjes ken, omdat ik in mijn De Nardi-tijd daar twee jaar woonachtig ben geweest. Op dit moment kan ik verder heel weinig doen. Ik probeer er zoveel mogelijk voor te zorgen dat mijn gewicht op een redelijk peil blijft. Al valt dat niet mee, als je gewend bent om heel veel te eten. Maar gelukkig gaat het me nu vrij aardig af. Ik ben nu weer een tijdje aan het trainen, maar ik merk dat ik het rustig moet opbouwen om echt volledig te herstellen.”
Debutant
Hoe anders verloopt het seizoen tot dusver voor Hans Dekkers, de 22-jarige Eindhovense debutant tussen de grote namen in het profpeloton. Vorig jaar in juli tekende hij een contract bij het Trade Team 1 van Rabobank voor de seizoenen 2004 en 2005. “Je wilt als wielrenner altijd het hoogst mogelijke in de sport bereiken. Ik had her en der al contacten met andere ploegen. Uiteindelijk meldde Rabobank zich ook. De onderhandelingen zijn tot ieders tevredenheid verlopen, zodat ik nu aan een nieuw avontuur kan beginnen,” meldde hij vlak na het ondertekenen van het contract, toen nog in de aanwezigheid van Jan Raas. Hoewel het een grote stap is, denkt Dekkers niet helemaal van onder af aan te hoeven beginnen. Hij reed vorig jaar met het Trade Team 3 van Rabobank (de beloftenploeg) al een aantal grotere wedstrijden waarin ook profs van start gingen. “Daardoor denk ik een voorsprong te hebben op jongens die nooit zo’n programma hebben gereden. Al blijft de stap natuurlijk groot. Een goede amateur die naar de beroepsrenners overstapt heeft het haast altijd moeilijk. Dat zal waarschijnlijk voor mij niet anders zijn,” schotelde hij zichzelf vorig jaar al voor. Meteen al in zijn eerste echte profseizoen zal de ploegleiding dan ook niet alles van hem mogen verwachten. “Al hoop ik wel af en toe al eens mee te kunnen sprinten voor een overwinning. Dat is voor mij al een doel op zich.”
Nieuwbakken
Op het trainingskamp in Spanje bij temperaturen van rond de 20 graden in januari was Hans Dekkers met vier ploegmakkers deelgenoot van de glijpartij die ook Remmert Wielinga trof. Dekkers kwam er van af met een diepe snee in zijn vinger en enkele schaafwonden. Onder nog veel warmere weersomstandigheden (25 tot 33 graden) maakte hij vervolgens zijn wedstrijddebuut in de Ronde van Quatar. Omdat het bij de professionals toch weer ’n paar kilometer per uur harder gaat dan bij de amateurs was het voor de nieuwbakken beroepsrenner even wennen aan het tempo. Ploeggenoot Robert Hunter pakte in het woestijnland de eindoverwinning. Een maand later was Dekkers een andere Robert uit zijn ploeg, de Duitser Bartko, behulpzaam bij het veroveren van de eindzege in de driedaagse van West-Vlaanderen. Na met enkele flinke tussenpozen te zijn opgesteld in eendagswedstrijden zoals Nokere-Koerse, de GP Rudy Dhaenens en de Scheldeprijs in België en op eigen bodem de Ronde van Drenthe (gewonnen door ploeggenoot Erik Dekker) en Veenendaal-Veenendaal, mocht de jonge Eindhovenaar in de Niedersachsen Rundfahrt aan de bak. “Voor mij zal het belangrijk zijn de koersen te overleven en mijn werk voor de ploeg te doen. Zit ik er uiteindelijk vooraan bij, dan kan ik misschien alsnog voor de sprint gaan. Het zal er vanaf hangen hoe de vorm is,” keek de Eindhovense sprinter vooruit naar zijn eerste echte profseizoen.
Podium
In de Duitse etappekoers door Nedersaksen kon Hans Dekkers zijn vooruitblik op 2004 voor het eerst echt bevestigen. In de slotrit reed hij zich als beginnend fulltime beroepsrenner op het podium. Alleen de snelle Duitsers Danilo Hondo en David Kopp bleven hem op de eindstreep een fractie voor. Onlangs werd de Vierdaagse van Duinkerken de volgende krachtproef waaraan Dekkers werd blootgesteld. In een peloton met alweer grotere en dus meer bekende namen van beroepsrenners reed hij zich in de tweede rit naar een verdienstelijke 16de plaats. In de zesde etappe van de vierdaagse etappekoers hoefde de Eindhovenaar alleen maar het hoofd te buigen voor meer ervaren jongens als Max van Heeswijk, Jean-Patrick Nazon, Danilo Hondo en Jeremy Hunt. De vijfde plaats achter die coureurs blijft voor Dekkers beloften voor de toekomst inhouden.
wielerspiegel 