Hans Koot als winnaar van de amateuruitgave van de Omloop Het Volk, de wegseizoensopening van de Lage Landen in 1974 (foto Bob Friedländer)
Hans Koot, ooit een wieleramateur die bijna honderd zeges op weg en baan behaalde, is niet meer onder de levenden. Gisteren overleed de oud-Eindhovenaar die al vanaf zijn trouwen in Sint Oedenrode woonde aan een slopende ziekte.
Hans Koot is twaalf als hij zich als jeugdrenner bij ‘Wilhelmina’ in Eindhoven als lid aanmeldt. Met een vader (Kees) die ooit nog enkele jaren bij de beroepsrenners acteerde en een opa (Jan) die in het begin van de vorige eeuw wielrende is dat haast een vanzelfsprekende zaak.
Al in de jongerenrangen etaleerde Hans Koot zich als een talentvolle coureur. Zo herinner ik me nog hoe zijn vader hem naar wedstrijden buiten de regio meenam om zich als renner te ontwikkelen. Op een zondag eind jaren 60 zette zoon Hans op een pittig parcours met een stevige klim die elke ronde terugkwam in het Zuid-Limburgse Oirsbeek al zijn leeftijdgenoten met een rondenlange solo op forse achterstand. Moest er gesprint worden dan stond hij eveneens zijn mannetje. Zoals in 1975 in de Veldhovense Mullerlaan aan de eindstreep van de Omloop der Kempen. Tussen een erehaag van duizenden toeschouwers greep hij daar de overwinning in een van Nederlands grootste amateurklassiekers.
Hans Koot als jonge renner voorop met Rien van Lieshout in de Ronde van Stiphout (Foto Adrie van der Heijden)
Vijfentwintig jaar nadat Hans de Omloop der Kempen op zijn naam schreef vertelde hij me: “Sinds de dag dat ik met koersen gestopt ben heb ik nooit meer op de fiets gezeten. Ik was toen 32 jaar. Nadat onze tweede zoon werd geboren, heb ik nog maar een paar maanden gefietst. Ik kon het niet meer opbrengen en ben gaan voetballen in Olland waar mijn vrouw vandaan komt.” Koot constateerde haast tot zijn eigen verbazing dat het, toen ik hem in 2000 aan de telefoon had, al vijftien jaar geleden was dat hij de racefiets aan de kant zette. In een even lange periode die daaraan voorafging, behaalde hij als wieleramateur 98 overwinningen. “Toch niet niks, zo’n vijftien jaar amateur,” zei hij toen lachend. “Het was een prachtige tijd.”
In de paarse Jan van Erp-ploeg
Koot was altijd heel jong in vergelijking met de andere renners in zijn wedstrijdcategorie wanneer hij weer een stap hoger op de wielerladder zette. “Ik heb maar anderhalf jaar bij de adspiranten gereden en ook bij de nieuwelingen maakte ik geen twee seizoenen vol. Er was in die tijd een andere regeling bij de indeling in categorieën. Ik werd al op mijn zeventiende amateur en won mijn eerste wedstrijd, daags voordat ik 18 werd, in Overloon. We zaten met vier man voorop en ik weet nog dat ik toen Klaas Balk, in die jaren toch een gerespecteerd amateur, klopte.” In dat eerste amateurjaar reed Koot bij Mars/Flandria. Daarna stapte hij over naar de Jan van Erp-ploeg. Het team van de Schijndelse sponsor was in de negen jaren dat de Eindhovense coureur ervan deel uitmaakt met de ploegen van Amstel, Caballero en Ketting een van de allersterkste sponsorteams van Nederland. Vooral in 1975 toen Hans Koot de Omloop der Kempen won, was de ploeg in de voorjaarsklassiekers bijna onoverwinnelijk.André Gevers in de Omloop van de Baronie, Math Dohmen in de Hel van het Mergelland, Piet van der Kruijs in de driedaagse van Noord-Holland en Gerry van Gerwen in de Omloop van de Haarlemmermeer gingen Hans Koot als winnaars vooraf. “We reden met de Van Erp-ploeg ieder jaar de Giro delle Reggione, zeg maar de kleine Ronde van Italië. Die heb ik wel vier keer gereden. Eenmaal heb ik lang op de tweede plaats in het algemeen klassement gestaan.” Na een zware val tijdens Olympia’s Tour 1976 in Bladel, waaraan hij een schedelbasisfractuur overhield, ging het even wat minder met de Eindhovenaar. “Ik droeg toen de witte trui en stond vierde in het algemeen klassement. Het was mijn beste seizoen tot dan toe. Na die val kwam er even de klad in.” De laatste drie seizoenen van zijn wielerloopbaan reed Koot in de ploeg van Driessen Stoffen en ging het weer crescendo. Hij volgde zijn beste kameraad Henk Mutsaars naar die ploeg toen er even wat onenigheid was in het Van Erp-team. “Voor mijzelf was het een nieuwe uitdaging. Ik ben toen in de Ronde van Limburg nog tweede en derde geworden. En achter Frank Moons was ik nog een keer tweede in de Omloop der Kempen. We reden ook de Ronde van Tunesië, omdat Driessen daar een fabriek had staan. In die etappekoers van vijftien dagen heb ik een ritzege behaald en won ik het eindklassement. Dat is een van mijn mooiste herinneringen.” Ook de Ronde van Noord-Holland, de Ronde van Midden-Nederland en een etappe in de Franse Loir et Cher staan op zijn palmares.
Baanwedstrijden
Bij zijn mooiste herinneringen rekende Hans Koot ook de vele overwinningen die hij in amateurzesdaagsen behaalde. “Meestal reed ik met Gerry van Gerwen, maar ook met Gerrie Slot, Theo van Tol, Barend Huveneers en de Belg Ferdi van den Haute heb ik zesdaagsen gewonnen. Die van Rotterdam en Antwerpen ieder wel twee of drie keer, en ook die van Gent.” Twee nationale titels behaalde hij ook op de wielerbaan: samen met Theo van Tol werd hij Nederlands kampioen koppelkoers, en individueel reed hij zich in de klassementsrit in het rood-wit-blauw. “Ik was eigenlijk heel intensief met het wielrennen bezig, zowel in de zomer als in de winter. In 1974 won ik de Omloop Het Volk bij de amateurs enkele dagen na afloop van de zesdaagse van Antwerpen. Ik had toen nog maar een paar dagen op de weg getraind.”
“Ik heb als renner een geweldig mooie tijd gehad, maar ik kan er gemakkelijk afstand van doen,” vertelde hij me in 2000, dus 25 jaar na zijn zege in de Omloop der Kempen. Toen runde hij alweer een aantal jaren het Eindhovense schildersbedrijf dat hij van zijn vader overnam met het kantoor in Sint Oedenrode waar hijzelf ook woonde met zijn vrouw en drie zonen. Voetbal was toen al jarenlang vooral zijn passie geworden. “Hoewel ikzelf lang bij Ollandia heb gevoetbald, zijn mijn zoons lid van Rhode, de club hier in het dorp. Ik heb met mijn bedrijf zowel Ollandia als Rhode gesponsord. Mijn tweede zoon speelde hier in Rooi in het A1-jeugdelftal en bracht het zelfs tot de nationale selectie. Totdat een zware knieblessure vroegtijdig een eind aan diens voetbalcarrière maakte. Mijn bedrijf heb ik enkele jaren geleden aan twee van mijn zonen verkocht, ” vertelde hij me toen ik tien jaar geleden opnieuw contact met hem opnam.
Parkinson
Dat hij zijn bedrijf al op vrij jonge leeftijd aan zijn zonen over deed was een gevolg van de ziekte van Parkinson waarmee hij al lang te maken had. “Lopen gaat me slecht af, fietsen gaat nog wel een beetje. Een viaduct oprijden is lastig, omdat ik weinig kracht meer kan zetten. En mezelf lang op iets concentreren valt ook niet meer mee.” Komt het misschien door de zware val die hij ooit in Olympia’s Tour maakte? “Het zou kunnen. Bij boksers zie je na zware klappen ook vaak deze aandoening optreden.” Tweemaal werd Hans Koot ook door een hartaanval getroffen. Maar hij ging zeker nog niet bij de pakken neer zitten. Ook toen, in 2014, kon hij nog bijzonder van het wielrennen genieten. “Ik kijk naar alle grote wedstrijden op tv en begeleid nu al een paar jaar Kim Banga uit Eindhoven. Die renster heb ik als het ware van de straat opgevist. Ze was lid van Toerclub Wilhelmina en ging op mijn advies wedstrijden rijden.” De liefde voor de wielersport was duidelijk weer helemaal bij Hans Koot terug gekeerd. Toch ging zijn gezondheid langzaam maar zeker steeds verder achteruit. Al geruime tijd verbleef Koot in een verpleeghuis. Tot een paar maanden geleden werd hij regelmatig op vrijdag door Klaas Banga, de vader van Kim, opgehaald voor een bezoek aan Wielercafé de Cyklist in Eindhoven, waar hij zichtbaar nog van genoot. Daar ontmoette ik hem voor het laatst enkele jaren geleden bij de presentatie van het boek ‘De Rooie’, waarin de carrière van zijn stadgenoot Bert Oosterbosch is beschreven.
Dat Hans in vrede mag rusten.
wielerspiegel 